Inhoud van deze pagina
Op weg naar
Dover
Vanochtend liep
om 6.15 uur de wekker af, zodat ik rond 7.00 uur kon vertrekken in
de richting van Duinkerke. Na de laatste spullen ingepakt te hebben
en de bagage in de auto gebracht te hebben, vertrok ik iets voor
7.00 uur op deze maandagochtend.
De
Westerscheldetunnel was net weer open, nadat hij twee uur gestremd
was geweest door een ongeluk. In Zeeuws-Vlaanderen hing nog wat
ochtendmist, maar hinderlijk was dit niet. Tot iets onder Gent is
het behelpen met de weg. Je schiet maar langzaam op door de vele
verkeerslichten. Files waren er gelukkig niet.
Iets ten zuiden
van Gent draaide ik de snelweg op en kon ik lekker doorrijden. De
haven van de
Norfolkline bleek een aardig eindje voorbij Duinkerke
te liggen, zodat het niet lukte om binnen de twee uur de Ferry te
bereiken.
Ik was er om
9.15 uur en dat was nog ruim op tijd. Op vertoon van een simpel
e-mailtje met enkel een boekingsnummer kreeg ik een instapkaart voor
de boot en mocht vervolgens langs de douane naar het opstelterrein
rijden.
Maersk Delft
ligt op vertrek in Duinkerke
Na ongeveer 20
minuten wachten mocht ik de auto de boot op rijden. De Maersk-Delft
van de Norfolkline is een heel groot schip. In Duinkerke rijd je aan
de voorkant het schip in, een helling op naar achteren, waar ze je
laten keren, zodat je uiteindelijk voor in het schip komt te staan.
In Dover blijk je er toch langs achter af te moeten, zodat je
nogmaals moet keren. Het nut van deze oefening zit mogelijk in het
feit dat vrachtauto's wel rechtdoor naar achteren rijden, zodat er
op deze manier, zowel voor als achter in het schip auto's staan. Vol
kwam de boot helemaal niet, ik schat dat maar 25% van de
personenautocapaciteit werd gebruikt.
Onderweg naar
Dover
Het schip is
fraai en zakelijk ingericht; de overdadige luxe op de Ferry's van de tijd vóór de
Eurotunnel is afwezig. De overtocht duurt bijna twee uur. Door het uur
tijdsverschil lijkt dat maar een uur te zijn. Onder de Franse kust
regende het, voor Dover werd het droog. De aankomst in Dover blijft
een mooie belevenis. Je vaart schijnbaar recht op de White Cliffs af
en dan blijkt op het laatste moment dat er onderaan een haven is
aangeplakt tegen die steile kalksteenrotsen.
Aankomst in
Dover
Het ontschepen
verliep vlot, de douanepassage iets minder. Voor en achter me werden
alle Nederlanders apart gezet. Ik moest een reeks vragen
beantwoorden, waarna de douanier in zijn kantoortje verdween om mijn
paspoort te controleren. Alles bleek in orde te zijn en ik kon
beginnen aan mijn eerste mijlen linksrijden. Dat viel ook deze keer
weer mee, al was het verkeer langs de kust bijzonder druk. Dat is
aan de andere kant ook wel weer makkelijk, want dan kun je met de
stroom meerijden.
Terug naar boven
Rye en
Chichester
Ik reed naar
Folkestone over de A 20 en de B 2011 en vervolgens over de A 259 via
Sandgate en Hythe door New Romney tot ik in Rye kwam, waar ik bij het
station parkeerde en in het stadje wat ging eten en geld tappen.
Toen ik aankwam was het prachtig weer, maar onder het eten werd het
donker en ik was nog een beetje natgeregend toen ik terug bij het
station was.
Rye
Ik vervolgde
mijn weg over de A 259 richting Hastings en Bexhill. Door de grote
verkeersdrukte langs de kust schoot ik niet snel op. Ik besloot bij
Eastbourne dan ook om maar niet naar Beachy Head te gaan, maar
meteen door te rijden naar
Chichester.
Vanaf Lewes
werd de weg dual carriage (= vierbaans), maar verkeerslichten en ook rotondes kwam
ik daar nog geregeld tegen. Voorbij Brighton verlaat je de kust en
dan wordt het wat rustiger, maar er wonen in dit gebied veel mensen,
dus rijden er ook veel auto's. Als je Arundel met het hoogliggende
kasteel en de neo-gotische kathedraal voorbij bent, is
Chichester
niet ver meer.
De stad is
gebouwd rond een kruispunt, dat in de Romeinse tijd al bestond en
wordt ontsloten door een rondweg, zodat je het hele centrum
omcirkelen kan. Aan de South Street is een parkeergarage vanwaar het
niet ver lopen is naar de
kathedraal. De ontvangst in de kerk was
vriendelijk en persoonlijk en ik had nog even tijd om wat rond te
kijken voordat om 17.30 uur de Evensong begon.
Chichester
Cathedral, vieringtoren
Chichester
Cathedral, orgelfront
De dienst werd
verzorgd door een (gast)koor uit Syracuse (New York State, USA) De
kwaliteit was niet te vergelijken met wat door Engelse koren
doorgaans geboden wordt.
Na de Evensong
reed ik voor een onderkomen voor de nacht richting Lavant, waar ze
me in
The Royal Oak doorverwezen naar South Street in Chichester,
waar ik bij
Trents een kamer en een dinertje kon regelen. Een kamer
bespreken gaat heel wat makkelijker dan in Noord Amerika. Hier
hoefde ik geen enkel formulier in te vullen, niet vooraf mijn
creditcard te laten zien of mijn naam te noemen. Men gaf de sleutel
van de kamer zonder meer af...
Chichester,
Trents
